Grubość warstwy cynku odpowiada za to, jak długo przedmiot będzie chroniony przed korozją. Poziom zagrożenia korozją opisywany jest przez sześć kategorii korozyjności. Pierwsza z nich (C1) to przedmioty praktycznie nienarażone na korozję, a piąta (C5) dotyczy przedmiotów używanych w obszarach przemysłowych o szczególnie wysokiej wilgotności. Specjalna kategoria (C5-M) dotyczy powłok pozwalających na stosowanie przedmiotów w kontaktach z wodą morską.
Szczegółowe informacje na ten temat można znaleźć w normie PN-EN ISO 12944
Procesowi cynkowania można poddawać przedmioty, które zostały już końcowo obrobione, a więc wykonano niezbędne cięcia, spawanie, gięcie czy frezowanie. Zanurza się je w roztopionym cynku. Ma on temperaturę około 450 stopni Celsjusza. Atomy cynku łączą się z żelazem, tworząc warstwy ochronne. Powstaje stop powierzchniowy. Na powierzchni pokrytej cynkiem mogą pojawiać się białe plamy. Warstwa ochronna z biegiem czasu ulega redukcji w wyniku naturalnych procesów chemicznych. Przedmioty pokryte cynkiem mają przeważnie klasę korozyjności C4. Cynkowaniu można poddać każdą stal przewidzianą w normie DIN 17100.
Wysoka zawartość krzemu w stali (powyżej 0,03%) może wpłynąć niekorzystnie na proces powstawania powłoki ochronnej. Dobrze wykonane profesjonalne cynkowanie metalu pozwala na stworzenie powłoki ochronnej na nawet 100 lat w warunkach korozyjności C1. Gruba powłoka w warunkach korozyjności C5 zabezpieczy metal na okres od 8 do 17 lat. Cynkować można zarówno małe elementy, na przykład śrubki i nakrętki, a także duże komponenty konstrukcyjne dla budownictwa i przemysłu. Każdy cynkowany element musi być pozbawiony zabrudzeń, tłuszczu i elementów niemetalowych. Przygotowanie przedmiotu do cynkowania może odbywać się poprzez obróbkę strumieniowo-ścierną lub wibrościerną. Proces cynkowania może być wykonywany ogniowo, galwanicznie, proszkowo lub natryskowo. Natrysk wykonuje się poprzez rozpuszczenie drutu cynkowego i rozpylenie jego cząstek nad powierzchnią przedmiotu.
Cynkowanie galwaniczne polega na zanurzeniu zabezpieczanego przedmiotu w substancji elektrolitowej, która zawiera związki cynku. Cząsteczki cynku osiadają na przedmiocie pod wpływem działania prądu elektrycznego. Warstwa powstała w procesie cynkowania galwanicznego wyróżnia się idealnie gładką powierzchnią i niską grubością. Nie jest potrzebna intensywna obróbka w celu usunięcia zacieków i sopli. W ten sposób można zabezpieczać szereg przedmiotów o charakterze dekoracyjnym, w tym elementy z drobnymi detalami.